Może koronawirus mnie rozłożył na kilka dni, ale nie odebrał mi chęci do mojej wierszowej grafomanii. Poniżej mój najnowszy twór. ;) Właściwie to sobie uświadomiłam, że mam trochę tych tekstów i może dobrze byłoby utworzyć jakiś ich zbiór, żeby mieć wszystkie w jednym miejscu.Muszę nad tym pomyśleć.
 |
| Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/serce-mi%C5%82o%C5%9B%C4%87-romans-valentine-700141/ |
,,Idziemy wierzyć"
Idziemy wierzyć w cuda
A nie potrafimy uwierzyć w samych siebie
Idziemy palić światełka
Mimo mroku w naszych wnętrzach
Chcemy krystalicznych snów
A gubimy się w ich czerni.
Pomóc dziś możesz sobie tylko ty sam
Nie licz na nikogo więcej
Wstań!
Przewróciłeś się
Ale wciąż oddychasz.
Może chodzi o to, że nie potrafimy rozmawiać
Może chodzi o zgubione klucze
Do wejścia do innego świata
Gdzie nie ma bólu, krwi i śmierci
Ale jesteś tu
Wystarczy Ci Twoje serce.
D.M.P.
Piękny! Poproszę o więcej :)
OdpowiedzUsuńDziękuję, Karo! ;) Pewnie jeszcze jakiś kiedyś wrzucę na bloga. ;)
UsuńRewelacja ... gratuluję :)
OdpowiedzUsuńDziękuję! ;)
UsuńSuper, uniwersalny w wymowie, ale i jako życzenia można wykorzystać!
OdpowiedzUsuńZbiór zrób koniecznie i zapisz kopię na dysku zewnętrznym, nic nie wiadomo...
O widzisz, że jako życzenia to bym nie skojarzyła. ;)Zrobię, zrobię. Gdzieś jeden duży plik mam, dokopiuję i zrzucę na pendrive'a. Tylko muszę znaleźć na to chwilę czasu. ;)
UsuńTak... wart jest włączenia do zbiorku, w którym , mam nadzieję, ujawnisz pozostałe swoje utwory warte, aby je poznać i podziwiać.
OdpowiedzUsuńOczekując na następną dawkę poezji... pozdrawiam serdecznie :)
Kiedyś liczyłam, ile ich napisałam. Myślę, że teraz mam koło 30. Niektóre w sumie wyrzuciłam. Dziękuję, Teresko. Pozdrawiam także. ;)
UsuńBardzo dobry wiersz. Gratuluję szczerze :-)
OdpowiedzUsuńCzekam na ciąg dalszy!
Dziękuję! ;) Zapewne dalszy ciąg nastąpi w przyszłości. ;)
UsuńSuper :) Bardzo podoba mi się Twój wiersz :)
OdpowiedzUsuńDzięki, Agata. ;)
UsuńPiękny, motywujący :) Masz rację zbierz je gdzieś wszystkie nim zaczną się gubić :)
OdpowiedzUsuńDziękuję. Tak muszę właśnie zrobić. ;)
UsuńHmm początek XXI w poezji to wysyp wierszy o nieprzystawalności bohaterów do świata zewnętrznego. Tak więc "żeby być sobą bez końca/ inni nie mogą.../ inni nie mogą do końca"...
OdpowiedzUsuńPrawda. Faktycznie. Może to taki symbol czasów? Może nie potrafimy się odnaleźć w natłoku tego wszystkiego ,w erze, w której rządzi pieniądz, jest mnóstwo zalewających nas informacji. Szukamy siebie i swojej drogi, i to nie jest łatwe zadanie.
UsuńŚwietne ^^ trzymaj się i wesołych świąt ;)
OdpowiedzUsuńDzięki, Pati. Tobie również wesołych i spokojnych świąt. ;)
UsuńWiersz bardzo mi się podoba :D Pięknie napisany :D
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Super, że Ci się podoba. Dziękuję, Doris. ;) Pozdrawiam.
UsuńPiękny i mądry wiersz :) Samo życie! Zdrówka kochana!
OdpowiedzUsuńDziękuję! Tobie też zdrowia dużo życzę. ;)
UsuńNaprawdę piękny wiersz z przesłaniem. :)
OdpowiedzUsuńCieszę się, że Ci się spodobał. ;)
UsuńPrzepiękny <3
OdpowiedzUsuńDziękuję. ;)
UsuńPrawdziwy.. Warto od siebie zacząć ❤
OdpowiedzUsuńWarto, a przynajmniej wypada. ;)
UsuńPiękny! I taki do bólu prawdziwy!
OdpowiedzUsuńDzięki, Moniko. Pozdrawiam. ;)
Usuń