Być uczciwym? W tym kraju to nieopłacalne

Samochód stał zaparkowany pod miejscem, w którym jego właścicielką pracowała. Była zima z prawdziwego zdarzenia. Droga skuta lodem, wokół wszystko przykryte śnieżną pokrywą. 

Nic nie zapowiadało, że to będzie pechowy dzień. Ale był, bo właścicielka samochodu 30 minut po tym, jak weszła do pracy dostała informację, że ktoś jej wjechał w auto. W to samo, o które dba, którym jej się dobrze jeździ, które tankuje co 2-3 dni, które średnio co 3 miesiące ma coś wymieniane, żeby mogło jeździć dalej, którym jeździ 2 lata, choć ono ma 19.

Uszkodzonia: lekko wgnieciony prawy błotnik, duża rysa na zderzaku i połamany kołpak. Niby duża szkoda, ale jest. Szpeci wygląd samochodu.

Dziewczyna pierwszy raz ma taką sytuację (w sumie drugi, ale pierwszy raz, kiedy sprawa zgłoszona jest do ubezpieczyciela). Pomijając formalności i poszukiwania kogoś, kto jej to naprawi we własnym zakresie, na ten moment kończy się to tak, że zwraca się z prośbą do ubezpieczalni o wskazanie warsztatu, z którym współpracują i który jej to naprawi, bo nikt inny się nie podjął. Podają, czeka 3 tygodnie aż ktoś jej z tego warsztatu odpowie na wiadomość. Pisze ponownie z przypomnieniem i opisem całej zaistniałej sytuacji. Umawiają jej termin. Jedzie z przekonaniem, że w końcu jej ktoś naprawi auto.

I co? I wraca z kwitkiem i poczuciem, że zrobiono z niej idiotkę, bo warsztat przez nich wskazany stwierdził, że dla nich wartość naprawy przekracza wartość samochodu. Czyli przejechała na darmo 50 km i straciła pół dnia, nie mówiąc o kosztach paliwa. Bo nie można było napisać w mailu, że nie zajmą się naprawą 19-letniego auta, gdyż nie jest warte 50 000 zł.

I sprawa dalej jest nierozwiązana. To znaczy, od zdarzenia minęły 2 miesiące.

Pieniądze ubezpieczalnia wypłaciła, a i owszem, ale się okazuje, że w zaniżonej kwocie. Mechanik jakiś znaleziony, ale trzeba było nie mówić, że w sprawę zamieszana jest ubezpieczalnia. Pytanie teraz: czy się odezwie za 2 tygodnie, jak powiedział i będzie uczciwy, czy będzie oszustem jak poprzedni, który najpierw się umawiał, a potem stwierdził, że jednak tego nie weźmie?

Morał z historii jest taki, że możesz się starać, a w jednej chwili ktoś ci coś zniszczy i to ty masz problem. Mało tego, nikt nie doceni twojej uczciwości i prawdomówności, bo chce cię wykorzystać. Masz kłamać. Biznes to biznes. Nie liczy się bycie człowiekiem, a bycie szują.

Nie ma się też, co dziwić, że nasza służba zdrowia działa niesatysfakcjonująco, bo działa na podobnej zasadzie. Dla zysku i to jak największego. Dla interesu, nie dla człowieka. Ale jak się okazuje, niektórzy to nawet za pieniądze nie chcą się czegoś podjąć.

Podsumuję powiedzeniem, które lubię, mianowicie: UMIESZ LICZYĆ, LICZ NA SIEBIE.

.... A jak nie umiesz, to trwaj w rzeczywistym stanie.

Źródło:https://pixabay.com/illustrations/problem-arrow-direction-5464444/