Nadal jestem

Nadal tu jestem. Bardzo rzadko, ale to miejsce nadal trwa i dziękuję, że zaglądacie, choć ja ostatnio też nie zaglądam do Was. Wybaczcie. Dalej tak będzie.

Nie będę pisać, że święta. Święta były i się skończyły. Postanowień noworocznych nie robię, bo doszłam do wniosku, że i tak nie ma sensu. Nie jestem systematyczna i nie będę. Odpuszczam wiele spraw. Czasem lepiej sobie powiedzieć: niech się toczy, niż ciągle wkładać w coś wysiłek.

Co porabiam? Mam drugą pracę. Na świetlicy z dziećmi. Także mam 6 dni pracujących i blogowanie spadło z mojej listy zajęć. Chociaż ogólnie to u mnie dom-praca, praca-dom, ale po pracy zajmuje mnie ostatnio makrama. Rozwinęłam się w tym temacie. Szkoda tylko, że każde hobby jest kosztowne. Ale co nie jest... 

Poniżej kilka zdjęć:

Wykonane dzisiaj. Półtorej roku nie wiedziałam, co zrobić z tymi kółkami, aż trafiłam na YT na filmik, że można zrobić taką ozdobę.

Łapacz snów. Piąty z kolei, ale drugi, który wyszedł ok.

W ramach moich urodzin wybrałam się ze znajomymi do szczecińskich podziemi w listopadzie.

Nie robiłam tam wielu zdjęć. Szczecińskie podziemia oferują trzy trasy zwiedzania. Moje wrażenia: bunkier/schron i trochę ekspozycji typu wystawa zdjęć, film i przedmioty z czasów PRL. Jak ktoś cielawy może zajrzeć, ale jak nie zajrzy, to też nie ma co żałować.

A tu spełniłam swoje marzenia. Od dziecka uwielbiam oglądać siatkówkę. I nie spodziewałam się, że na urodziny dostanę bilet na mecz. Ktoś kto wymyślił fuzję Lubina z Gorzowem ma mój szacunek, bo dzięki temu mogłam spełnić to swoje marzenie. Wszędzie indziej, gdzie istnieją drużyny siatkarskie mam daleko. W styczniu jadę na drugi mecz na żywo w swoim życiu. Gorzowska hala jest nowoczesna, bilety jak się w ogóle rozchodzą to szaleństwo. 6 minut i zostają najdroższe miejsca, na które mnie nie stać. Ale atmosfera jest wspaniała. 

Pozdrawiam Was serdecznie! Do poczytania, jak mi się uda.