I will survive

Na murze z czerwonej cegły przy dworcu autobusowym widziałam dzisiaj napis. Brzmiał: Po co pędzisz?

Gratuluję autorowi trafnego pytania. Bo ono rzeczywiście daje do myślenia. Warto przy nim przystanąć i się zastanowić.

Wiem, czemu się spieszę. Wiem, że muszę dotrzeć z punktu A do punktu B i na odwrót. Wiem, że czeka na mnie wiele zadań i ciągle szkoda mi czasu, by bezczynnie siedzieć. Bo życie ma się jedno. Lecz mimo to, czasem trzeba się zatrzymać. Spojrzeć w niebo, wziąć głęboki oddech i dostrzec otoczenie. Pośpiech bywa zabójczy. Dzisiejszy świat stawia przed nami różne wyzwania i jakoś trzeba sobie radzić.

Idę jutro na wcześniej wspomniane wesele. Nie lubię wesel. Zniosę ceremonię zaślubin i czas do pierwszego tańca, a potem to już katorga. 

Dlaczego nie lubię wesel:

a) kosztują obie strony i Państwa Młodych i gości.

b) nie piję alkoholu, a muszę przebywać wśród spożywających. Nie liczę już nawet na to, że ktoś będzie też niepijący, choć się zdarza;

c) tańczenie. Nie umiem, nie lubię, wstydzę się, bo deptam stopy;

d) oczepiny i moment, kiedy panny i kawalerowie muszą wyjść na środek i ogłosić całemu światu, że nie są zamężni/żonaci. W pewnym wieku to już żenada... I nie lubię komentarzy typu ,,jak to nikogo nie masz, dlaczego?";

e) durne zabawy weselne;

f) disco polo. Moje uszy krwawią przy takiej muzyce. Żeby nie było na co dzień nie słucham Beethovena, ale słuchanie prostackich tekstów piosenek to nie dla mnie.

Chyba tyle. 

I will survive. Muszę, bo się wkopałam i idę z kolegą siostry, a nie sama.A obiecałam sobie, że będę chodzić tylko do kościoła albo do urzędu i potem wręczam prezent i adios. 

Obejrzałam ostatnio ,,8 rzeczy, których nie wiecie o facetach" - uśmiałam się. Nie widziałam jednak wcześniejszej części, więc nie mam porównania, która wyszła lepiej i w sumie nie muszę mieć. A obecnie czytam ,,Krzyż pański" Leszka Hermana - polecam! ;)

Myślę, że zgadniecie, gdzie byłam na wycieczce dwa tygodnie temu ;)